Dinlediğim radiohead'den başladım yazmaya yine, bu ara neden burdayım biliyorum hep bildiğimi sandıgım gibi hislerim. İşte bunu bilerek ''akışında kalsın!!'' lafını tuturdum bu ara kendime... AKışına bıraktım herşeyimi.. Hepimiz gibi bende bırakı-verdim pembe desenlerime maviler boyadım, elim yüzüm rengarenk şimdi. Dokunuşlarım bile el değmeden benim. Sessiz kalabiliyorum çok avazlarıma ragmen işte bu yüzden hep anlaşılmamışlığı yaşıyorum. Herkes de ayrı bir renk Seda herkes de ayrı renklerden bir ses..
Avazımı duydurmakdır amacım şu zamanda.. Bir sonraki sahnem kendimedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.